Zawsze lubiliśmy aktywnie spędzać czas. W gronie rodziny, przyjaciół, biegając koszmarnie długie dystanse i wstając o świcie… Bla bla bla… Nieprawda!
Nie lubiliśmy 🙂

Człowiek chciał powisieć na trzepaku z koleżankami, chichocząc i plotkując o Robercie z 4c, ale nie! Przychodził weekend i – pobudka 4 rano, tata pakuje nas do malucha, mama daje schabowe w słoiku i jazda! Mkniemy do Zakopanego! Krupówki raczej nas nie widziały, za to znany nam był każdy kamień i każde drzewo na podejściu Kuźnice-Goryczkowa.

Buty narciarskie w plecaku, narty na ramieniu i podchodzimy. Nienawidziliśmy tego! Jęki, stękania, że po co, że zimno, że można wjechać kolejką i w ogóle dlaczego nie zostaliśmy w domu! Przecież Aldona zapraszała na dziś koleżanki, a Wojtek miał grać z kolegami w nogę…

Tylko że dzięki tym chwilom i tym wspomnieniom, dziś jesteśmy tym, kim jesteśmy i chwała naszym rodzicom, że starali się nie słyszeć naszych lamentów.